Öz
Yatırım yoluyla Türk vatandaşlığı, Türk vatandaşlığını almanın en kolay ve en güvenli yolu olarak karşımıza çıkıyor. Türkiye ise ekonomik katkı şartı ile yabancılara otomatik vatandaşlık fırsatı veren sayılı ülkeler arasında kabul ediliyor. Bu çalışma özellikle yabancı bir yatırımcının yetkili makam kararı ile Türk vatandaşlığına nasıl sahip olabileceği sorusuna odaklanmaktadır. Ayrıca, yatırıma dayalı vatandaşlık kavramının, Türkiye'deki pratik değeri ile birlikte temel eksiklikleri ve potansiyel handikapları da analiz edilecektir. Genel olarak, bu çalışmada, ikiz maddeler olarak anılan, Türk Vatandaşlığı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Yönetmeliğin (No:5901) 20’inci maddesi ve Türk Vatandaşlığı Kanununun (No:5901) 12’nci maddesine ilişkin eleştirel gözlemlerde bulunmaktadır. Bu çalışmanın önemi, yatırımcı vatandaşlık kavramına ilişkin Türk yasal çerçevesinin hukuki boşluklarını ele almaktır. Bugüne kadar Türkiye’de üretilen akademik çalışmalar bu konunun analizi konusunda çok sınırlı kalmıştır. Bu nedenle, yazar, yenilikçi ve farklı bir yaklaşım geliştirmek adına bu makaleyi İngilizce kaleme almayı tercih etmiştir.
Turkish citizenship through investment has been introduced as the easiest and safest way of the naturalization of Turkish citizenship. Turkey is regarded as one of a few states, giving an automatic citizenship opportunity to foreign individuals on the grounds of economic contribution. This work particularly concentrates on the question of how an alien investor can own Turkish citizenship through a decision of competent national authority. Furthermore, fundamental drawbacks and their potential handicaps of the concept of investment-based citizenship together with practical legal solutions in Turkey will also be analyzed. Overall, the present study makes critical observations on, deemed twin articles of the discipline of Turkish citizenship, Article 20 of the Regulation on the Implementation of the Law on Turkish Citizenship (No:5901) and Article 12 of the Law on Turkish Citizenship (No:5901). The importance of the present study is to address legal gaps of the Turkish legal framework on the notion of investor citizenship. To date Turkish academic literature has remained so limited. Thus, the writer preferred to write down this paper in English as a fundamental step in developing an innovative and different approach.