ÖZ
Bu çalışma, Türk Ticaret Kanunu'nun (TTK) 376/3. maddesi kapsamında, borca batıklık durumlarında iflası önleyici bir hukuki araç olarak sıradan çekilme işlemi kavramını, özellikle şirketler topluluğu yapıları çerçevesinde ele almaktadır. Çalışma, sıradan çekilme mekanizmasının kontrol gücünün kullanımı ve topluluk içi finansal dinamiklerin şirketlerin yeniden yapılandırılmasına olan etkilerini nasıl şekillendirebileceğini vurgulamaktadır. Bu bağlamda, sıradan çekilmenin, şirketler topluluğu içindeki iflas riskini azaltarak topluluk menfaatlerini koruma noktasında önemli bir rol üstlenebileceği değerlendirilmektedir.
Yazar, sıradan çekilme sözleşmelerinin yalnızca borca batık şirketlerin mahkeme dışı yeniden yapılandırılmasını kolaylaştırmakla kalmayıp, aynı zamanda iflasın domino etkisini önleyerek şirketler topluluğunun istikrarını ve dayanıklılığını artırdığını savunmaktadır. Çalışma, ayrıca, sıradan çekilmenin Türk şirketler topluluğu hukuku ile, özellikle TTK'nın 202-206. maddeleriyle kesişim noktasını inceleyerek, hakim şirketin hakimiyetini hukuka aykırı kullanması sonucu bağlı ortaklıkların uğradığı zararların telafisi noktasında nasıl bir denkleştirme aracı olarak işlev görebileceğini de ortaya koymayı amaçlamaktadır.
ABSTRACT
This paper explores the concept of subordination agreements as a legal instrument to prevent bankruptcy in cases of overindebtedness under Article 376/3 of the Turkish Commercial Code (TCC), with a specific focus on group structure. highlighting how exercise of control and intra-group financial dynamics can influence corporate restructuring. In this regard, subordination mechanism may undertake an important role in in protecting group interests by mitigating the risk of insolvency within the group. The author argues that subordination agreements not only facilitate the extrajudicial restructuring of overindebted companies but also enhance the stability and resilience of corporate groups by preventing the domino effect of bankruptcy. By examining the intersection of subordination with Turkish corporate group law, particularly Articles 202-206 of the TCC, it is also aimed to illustrate how subordination can serve as a compensatory mechanism to offset losses incurred by subsidiaries through unlawful exercise of control by parent company.